بهدانه - گیاه درمانی

[ و از سخنان آن حضرت است ، چون کسى از او پرسید : « رفتن ما به شام به قضا و قدر خدا بود ؟ » پس از گفتار دراز ، و این گزیده آن است : ] واى بر تو شاید قضاء لازم و قدر حتم را گمان کرده‏اى ، اگر چنین باشد پاداش و کیفر باطل بود ، و نوید و تهدید عاطل . خداى سبحان بندگان خود را امر فرمود و در آنچه بدان مأمورند داراى اختیارند ، و نهى نمود تا بترسند و دست باز دارند . آنچه تکلیف کرد آسان است نه دشوار و پاداش او بر کردار اندک ، بسیار . نافرمانیش نکنند از آنکه بر او چیرند ، و فرمانش نبرند از آن رو که ناگزیرند . پیامبران را به بازیچه نفرستاد ، و کتاب را براى بندگان بیهوده نازل نفرمود و آسمان‏ها و زمین و آنچه میان این دو است به باطل خلق ننمود . « این گمان کسانى است که کافر شدند . واى بر آنان که کافر شدند از آتش . » [نهج البلاغه]

بهدانه

من ((دانه ى به (( هستم و بیشتر از انواع جنگلى آن بدست مى آیم ، لعاب من در نرم کردن سینه و درمان سرفه شهرت زیاد دارد. معده را نرم مى کنم ، بدون آن که بعدا تولید یبوست مى نمایم . لعاب من گلو را نرم مى کند - سرفه خشک را آسان مى نماید. حرارت معده و تب را تسکین مى دهد سوزش ‍ دهان و زبان را درمان مى کند و یبوست را برطرف مى نماید صاحب ((ذخیره (( نوشته است که به دانه با داشتن لعاب مضر معده نیست و این خاصیت را از گوشت به در اثر هم نشینى گرفته است .
لعاب من جهت آفتاب زدگى و سوختن با آتش و دفع ضرر تابش آفتاب نافع است . شما که به دریا مى روید، قبلا پوست خود را با لعاب من نرم کنید تا از آفتاب زدگى جلوگیرى نمایید. جویدن من کندى دندان را برطرف مى کند. مغز من شهوت را زیاد مى کند و موافق اعضاى تنفس است و مقدار خوراک من ده گرم و لعاب من پنجاه گرم است . لعاب من در عطرسازى مصرف مى شود.