اسمم سکنجبین است و در بریدن صفرا شهرت فراوان دارم ، نام اصلى من سر کنگبین است ، چون سابقا مرا با سرکه و عسل درست مى کردند و گاهى با شیره و در این صورت نام من سرکه شیر بوده ، اما حالا مرا فقط خاک قند یا شکر درست مى کنند و به این جهت من آن مقام و منافع گذشته را ندارم . اگر بگویم سودمندترین نوشابه ها هستم ، شاید شما آن را قبول نداشته و حمل بر خودستایى کنید به این جهت اجازه مى خواهم رشته ى سخن را بدست حکیم محمد بن زکریاى رازى پزشک و غذاشناس بزرگ ایرانى بدهم و آن چه را که آن استاد گرانمایه در وصف من گفته است بازگو نمایم ادامه مطلب...

اسم من شقاقل است و به فارسى به من ((زردک ریگى (( و همچنین ((زردک ریش بزى (( مى گویند. ریشه من پر گره بوده و موقعى که آنرا از خاک در مى آورند، جدار آن چسبنده و پر رنگ است ، و عنوان زردک ریگى من به علت همین موضوع است ، من سیخک ندارم و مغز و ریشه من یکنواخت بوده ، سفید رنگ و به کلفتى انگشت و دراز بوده و طعمى شیرین دارم ، ساقه هاى من هم با زردک فرق دارد، و داراى گره زیاد بوده ، و بر روى هر گره برگى مى روید و چون این برگها مانند ریش بز از هم فاصله دارند مرا در فارسى و فرنگى ((ریش بزى (( لقب داده اند - میوه بوته من آبدار و سیاه رنگ و به اندازه یک نخود است .
ریشه من سنگین و دیر هضم است ، ولى وقتى که با شکر و عسل به صورت مربا در بیایم ، هضم من آسان شده و به راحتى خورده مى شوم .
در بین حیوانات ، خرس به خوردن من علاقه زیاد دارد و از این جهت به من ((خرس گیاه (( هم مى گویند.

زادگاه من ایران است و یک نوع دیگرم در اروپا مى روید و کم و بیش به من شباهت دارد و به زبان فرنگى به آن ((فومتر)) مى گویند و در ایران دیده نشده است ، جوهر آن با جوهر گوگرد تولید رنگ بنفش مى کند بنابراین آنچه را در اینجا مى گویم مربوط به خودم بوده ، و ممکن است در نوع خارجى من نباشدادامه مطلب...

اسم من بومادران مى باشد. به من علف هزار برگ - زهرة القندیل هم گفته اند. در کتابهاى گیاه شناسى قدیم ایران ، اسم یک نوع من برنجاسب و نوعى دیگرم قیصوم ذکر شده است ، بطور خودرو در ایران و نقاط مختلف اروپا، در کنار جاده ها و دشت مى رویم ، سر شاخه هاى گلدار من داراى یک اسانس معطر فرار و چند ترکیب دارویى استادامه مطلب...